+copia.jpg)
Finalizadas las XXVII Jornadas de Espeleología Vascas celebradas en Gernika los días 6-7-8 de diciembre del 2008 con el patrocinio del Departamento de Medio Ambiente y Ordenación del Territorio del Gobierno Vasco y bajo la organización del Grupo de Espeleología ADES de Gernika, es el momento de realizar un balance de las mismas. En dos palabras: altamente positivo. Esta no solo es la impresión que ha quedado entre los organizadores, sino que realizando un sondeo entre los participantes la respuesta está resultando unánime: el listón ha quedado muy alto.
En el transcurso de los tres días han participado directamente un total de 104 personas, con una media de participación de 68 personas. Se han impartido un total de 10 ponencias y se han desarrollado cinco talleres de trabajo. Además, se han realizado un total de seis salidas de campo. Con estas cifras, se observa que prácticamente se ha cumplido en la totalidad el apretadísimo programa que se estableció, lo cual no era nada fácil teniendo en cuenta las características de las actividades realizadas. Tan solo se suspendió una de las ponencias –por impedimento mayor del ponente al surgirle un asunto familiar grave en el último momento- y dos de las salidas de campo, imposibles de desarrollarlas en las condiciones climatológicas que han acompañado en estos días.
El éxito de las Jornadas hay que buscarlo primero, en el apoyo económico del Gobierno Vasco. Después, en la buena organización de las mismas, con todo un equipo de personas volcado en el evento. También en el elevadísimo nivel de los ponentes, que han aportado un elevado valor añadido. Pero sobre todo, en la elevada participación y extraordinaria colaboración y complicidad mostrada por los asistentes. Sirvan estas líneas para hacerles llegar el más sentido agradecimiento por la ayuda prestada. También –es justo decirlo- hay que contar con la acogida prestada por parte de los responsables del recinto Lurraska. El trato familiar y flexibilidad otorgados, han facilitado en gran medida el desarrollo de las Jornadas.
Al final, nadie se ha ido de vacío. Los asistentes han contrastado y enriquecido sus conocimientos en temas tan diversos como la geología; bioespeleología; fotografía; seguridad; arqueología; paleontología; comunicaciones…Se han entablado numerosos contactos y establecido líneas de colaboración tanto entre los diferentes grupos asistentes, como entre éstos y los diversos ponentes. Se han puesto en marcha varias líneas de trabajo: comisión para el desarrollo del euskera; comisión para elaborar un plan de protección integral del karst; comisión para elaborar el catálogo de cavidades en territorio vasco; puesta en marcha del blog de la UEV y se han sentado las bases para una posible “escuela de espeleología vasca” y la posible creación de un interclub de espeleólogos que sea capaz de afrontar los retos de futuras exploraciones.
En definitiva, concluimos como hemos empezado: valorando altamente el resultado de estas XXVII Jornadas de Espeleología Vascas. Después de un vacío de seis años, esperamos que estas Jornadas hayan servido, además, para relanzar la organización de las próximas Jornadas, si pudiera ser, el próximo año 2009.
(PD: Os invitamos a dejar vuestra propia valoración de las Jornadas en las respuestas a este mensaje).
Oso pozik agertu da Ades espeleologia taldea XXVII. jardunaldien emaitzarekin
Kultura
Ehun espeleologotik gora batu ziren Lurraskan, harremanak sendotu eta elkarrengandik ikasteko.
endika urlezaga
Abenduaren 6tik 8ra XXVII. jardunaldiak izan ziren Euskal Espeleologoen Elkartearen eta Ades espeleologia taldearen eskutik. Hain zuzen ere, Ajangizen dagoen Lurraska ingurumen hezkuntzarako zentroan 100 espeleologotik gora batu dira jarduera ezberdinetan.
Bertan, tailer eta hitzaldiak egin zituzten. Irteerak, berriz, Busturialdea eta Lea-Artibaiko kobatara egin zituzten. Oier Gorosabel Ades espeleologia taldeko kideak jakinarazi bezala, «aurtengoan, gainera, inoiz baino kutsu zientifikoagoa izan dute jardunaldiek eta oso aberasgarria izan da. Arlo zientifikoaren aldetik, esan daiteke kongresu pisutsua izan dela eta, parte hartu duten kluben esanetan, oso betea».
Balorazio oso positiboa
Gorosabelen hitzetan, «Euskal Herri mailako jardunaldi hauen helburu nagusia espeleologoen arteko harremanak estutzea da. Horrela, besteek egiten dutenaz ikasi dezakegu gero bertan aplikatzeko». Bere ustez, gainera, lortu egin dute helburua eta orain apur bat gehiago dakite hainbat gaitaz.
Adeseko kidearen esanetan, guztia joan da bere bidetik eta jardunaldiak arrakastatsuak izan direla esan daiteke. Balorazio oso positiboa egiten du.
«Alderdi zientifikoa asko landu izana da berezitasun nagusia»
Oier gorosabel ð- Ades espeleologia taldeko kidea
Kultura
Kantabriako espeleobuzeatzaileak ere egon dira Ulla Ubegixe kobaren nondik norakoak aztertzen.
e. urlezaga
2008-12-10
Barrunbeetan hezur bila
Euskal Espeleologiaren Topaketetan, besteak beste, paleontologiari egindako ekarpenaz solastatu dira
Ibai Maruri
AjangizEdertasuna beti ez da agerikoa izaten, ezta aberastasuna ere. Lurrak berak bere barrunbeetan hainbat altxor ditu. Agerian utzitako sarbide eta arrakala guztietatik barrura sartzeko zaletasuna dute espeleologoek, han azpian zer gordetzen den aurkitzeko jakin-minak bultzatuta. Sartu-irten horietan makina bat sorpresa aurkitzen dute. Eta, euren trebetasun horri esker, arkeologo, paleontologo eta abarrak iritsi ezin daitezkeen tokietara iristeko aukera izaten dute.
Pedro Castaños biologoa eta Paleontologia doktorea da eta laugarren mailako ugaztun handietan espezializatua dago. Euskal Herrian egiten diren indusketa askotan parte hartzen du. Hori horrela, harreman estua dauka hemengo espeleologia taldeekin. «Espeleologook zarete paleontologoon begia. Zuek baino ez zarete jaisten, zuek baino ez duzue aurkitzen».
Euskal Herriko espeleologoek egindako topaketetan esan ditu hitzok. Bi astez ibili da aldizkari eta bestelako argitalpenetan euskal espeleologoek egindako lanaren emaitzen bila. Hala, bilduma zabala osatu du, baina aitortu du bidean aurkikuntza asko galduko zituela. «Zerk batzen gaitu paleontologo eta espeleologoak? Karstak! Alegia, aztarnategiak aurkitzen ditugun lekua», dio Castañosek.
Karst hitza alemanetik dator eta kareharrizko goi ordokia esan nahi du. Castañosen esanetan, ornodun handien aztarnak, hezurdura osoa izan zein hezur solteak izan, gehienetan lurraren sakontasunean daude. Horregatik, haien berri izateko, aurkitu eta aztertzeko, gehiago ezagutzeko, hara jaitsi behar da: barrunbeetara sartu. Hori da, hain zuzen ere, espeleologoen lana eta afizioa: kobazulo eta leizeetan arakatu eta bilatu.
Aspaldiko harreman oparoa
EEE Euskal Espeleologoen Elkargoak 1956an Arantzazun egin zuen I. Kongresuan erakusketa paleontologiko bat antolatu zutela gogoratu du Castañosek. «Hori izan zen ia-ia elkargoaren sorrera». Horrela, bada, batzuen eta besteen arteko harremana zenbateraino den aspaldikoa azpimarratu nahi izan du. «XIX. mendearen erdialdetik, aurreneko euskal paleontologoak ikerketekin hasi zirenetik, azterketa gehienak kobazulo eta leizeetako aurkikuntzen ingurukoak izan dira».
Kobazuloan sartu eta hezurrak aukitzen dituztenean aurrena argazkiak atera behar dituztela dio. Hala, aurkikuntzaren inguruko hainbat xehetasun ezagutzeko aukera izango dute paleontologoek. «Argazki horiek guri bidali behar dizkigute, guk ea zer material den, zein egoeratan dagoen, indusketarik egin behar den edo ez eta egitekotan zer egin beharko litzatekeen erabaki dezagun».
Sarbidea erraza bada, paleontologoak izango dira aurrerantzean lan egingo dutenak. Eurek aterako dituzte hezurrak laborategi eta museoetara. «Han utziz gero, hondatzeko arriskua dago», dio. Baina sarbide zaila duten kobazuloetan, berriz, espeleologoak arduratzen dira kanporatzeko lan horretaz. «Hartzeko modurik zuzenena eta merkeena komuneko papera da. Ondoren, egunkarien orrietan bildu eta kito. Gero geuk garbituko ditugu».
Animalia handien gordeleku
Euskal Herriko kobazuloetan batez ere ornodun handien hezurrak aurkitu dituzte; bereziki, hartzenak eta haien familiako espezieenak. «Normala da hartz arre eta leizeetako hartzen aztarnak ugariagoak izatea. Bi animalia horiek neguan hibernatzen dute. Kobazuloetan egiten dute lo, hilabete luzez, eta sarritan bertan hiltzen dira». Satorra espeleologia talde nafarrak, adibidez, Aralarreko Amutxate leizean hartzez betetako gela handi bat aurkitu zuen. «30 mila urte izan ditzakete».
Bestelako animaliarik ere aurkitu dute: lehoiak, lehoinabarrak, panterak, katamotzak, leizeetako hienak... Aloña Mendi espeleologia taldekoek, esaterako, penintsulan aurkitu den leizeetako lehoiaren hezurdura oso bakarra aurkitu zuten Harrikutzen.
«Oraingoz inguru hauetan ez da agertu gizakia ez den beste primaterik. Ez dugu tximinorik aurkitu», dio Castañosek. Adarzabalik ere ez, euren familiako beste hainbat animalia agertu diren arren. «Uste dugu ez zirela hemen bizi izan, eta horregatik ez dagoela haien hezurdurarik». Aurrerantzean ere euskal espeleologo eta paleontologoen arteko elkarlanak fruitu oparoak emango dituen esperantza dute guztiek.
| viaje al subsuelo > |
| Un inventario elaborado por espeleólogos vascos cataloga 2.135 cavidades en Bizkaia |
| la longitud de todas las galerías alcanza los 237 kilómetros . La Zona Minera y el parque natural de Gorbea, con 678 y 533 cavidades cada uno, son los puntos calientes. |
 |
| Imanol Fradua |
|
+copia.jpg)
